H τεχνική “Root membrane”   είναι μια   πρωτότυπη   τεχνική, που πρώτα διεθνώς εφαρμόσθηκε  στο ιατρείο μας  (Siormpas K.) από  το 2007  η οποία πλεονεκτεί, απέναντι στα μέχρι σήμερα δεδομένα  στην διατήρηση της αισθητικής  των αποκαταστάσεων με εμφυτεύματα στην  πρόσθια αισθητική ζώνη των γνάθων. Σκοπός της  τεχνικής  “Root membrane”   είναι  μέσω της διατήρησης του περιοδοντικού συνδέσμου του τμήματος της διατηρούμενης ρίζας να επιτύχουμε την διατήρηση των περιεμφυτευματικών ιστών (συνεπώς και της αισθητικής), γύρω από το άμεσα τοποθετούμενο εμφύτευμα.  Ο σκοπός αυτός είναι εφικτός και βιολογικά τεκμηριωμένος τόσο από  in vivo μελέτες σε ζώα  όσο και τελευταία από  ιστολογικό αποτέλεσμα επί ανθρώπου.

Είναι γνωστό,  ότι βασικό κριτήριο της αισθητικής των  δοντιών είναι η συμμετρική εμφάνιση της οδοντοφυΐας, το χρώμα, ο όγκος και η αρμονία των μαλακών ιστών του περιοδοντίου.

Κάθε κλινικός εμφυτευματολόγος έχει την ευθύνη,  όταν καλείται να αποκαταστήσει μια πρόσθια νωδότητα με εμφυτεύματα  να επιτύχει, αλλά κυρίως να διατηρήσει αυτό το συμμετρικό αισθητικό αποτέλεσμα.  Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση στις αποκαταστάσεις με τα εμφυτεύματα.     Η απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας στην πρόσθιες αισθητικές περιοχές και κυρίως, ο βαθμός απορρόφησης του λεπτού οστικού παρειακού πετάλου, επηρεάζει την μορφολογία  της υποδοχής στο  φατνίο. Κάνοντας ιδιαίτερα δύσκολη την άμεση τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος στην βέλτιστη θέση προσθετικής αποκατάστασης, επηρεάζοντας το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα (Nevins M et al.2006, Hurzeler M et al 2010, Braut, et al. 2012, Zekry, et al.2013).

Είναι γνωστό επίσης ότι:  Η άμεση τοποθέτηση εμφυτευμάτων  δεν αποτρέπει την απορρόφηση στην  κορυφογραμμή του φατνιακού οστού (Lee CT, et al.  J Clin Periodontol 2014).     Μετά την άμεση τοποθέτηση του εμφυτεύματος, οι ιστοί  υπόκεινται σε  ογκομετρικές αλλαγές και στις τρείς διαστάσεις (παρειακά, κυρίως σε οριζόντια διάσταση), σε μια διαδικασία συνεχούς αναδιαμόρφωσης η οποία δεν είναι προβλέψιμη (Botticelli D, et al.  J Clin Periodontol 2004,   Araujo MG, et al.   J Clin Periodontol 2005).  Προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι  επιπτώσεις, που αναφέρονται πιο πάνω, έχουν προταθεί μέχρι σήμερα  διάφορες προχωρημένες  χειρουργικές τεχνικές,  οι οποίες όμως,   μόνο μερικώς μπορούν να αντισταθμίσουν  την μεταβολή των διαστάσεων  των ιστών στην κορυφογραμμή της  φατνιακής ακρολοφίας  (Κotsakis et al. 2014). Σαν σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας  της οστικής απορρόφησης που συμβαίνει   στην κορυφογραμμή της φατνιακής ακρολοφίας, έχει χαρακτηριστεί ότι είναι η απώλεια παροχής αίματος που προέρχεται από τον περιοδοντικό σύνδεσμο (PDL), που χάνεται μετά την εξαγωγή ενός δοντιού (Κotsakis et al. 2014). Πάνω από 40 χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί η ιδέα της διατήρησης εμβυθισμένων  ριζών, για να εξασφαλιστεί η σταθερότητα των διαστάσεων των σκληρών και κατά συνέπεια των μαλακών ιστών στην ακρολοφία.

Η τεχνική «Root membrane » στηρίζεται  στη διατήρηση του περιοδοντικού συνδέσμου και της αιμάτωσης, μέσω της επιλεκτικής διατήρησης (εμβύθισης) του παρειακού τμήματος της ρίζας δοντιού με στόχο την διατήρηση του παρειακού οστικού πετάλου και κατά συνέπεια της αισθητικής από τη διατήρηση των περιεμφυτευματικών ιστών (Μητσιάς, M, et al.  2014 Φεβρουάριος) [Υπό δημοσίευση].   Αυτή η νέα προσέγγιση έχει διπλό στόχο. Το σκόπιμα διατηρούμενο παρειακό τμήμα της ρίζας βοηθά στη στρατηγική διατήρησης των ιστών του περιοδοντίου(«Root membrane »), ενώ το αμέσως τοποθετούμενο εμφύτευμα επιτρέπει  την άμεση λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση της περιοχής. Ιn vivo μελέτες σε ζώα (Hurzeler MB, et al. 2010)  παρέχουν την απόδειξη-εν-αρχή με στοιχεία,  σχετικά με τη σκοπιμότητα της άμεσης τοποθέτησης εμφυτευμάτων  κοντά σε ένα τεμάχιο διατηρούμενης ρίζας δοντιού,  στα πλαίσια της στρατηγικής για την συντήρηση των ιστών του μετεξακτικού φατνίου.  Πρόσφατα παρουσιάστηκαν στο International Journal of Oral and Maxillofacial Implants για πρώτη φορά  μακροχρόνια αποτελέσματα της μελέτης μας, από την  επιτυχημένη  εφαρμογή  αυτής της τεχνικής στην άμεση τοποθέτηση εμφυτευμάτων σε πρόσθιες περιοχές της άνω γνάθου (Siormpas, K, et al. 2014).

Συμπέρασμα: Η διατήρηση  του περιοδοντικού συνδέσμου και της παροχής αίματος στην ευαίσθητη (λεπτό οστικό παρειακό πέταλο) πρόσθια αισθητική περιοχή της άνω γνάθου μέσω της σκόπιμης εμβύθισης του παρειακού τμήματος της ρίζας σε συνδυασμό με την άμεση τοποθέτηση σε εγγύτητα με αυτό εμφυτεύματος (τεχνική “Root membrane”), μπορεί να οδηγήσει σε προβλέψιμη και βιώσιμη κλινική σταθερότητα του άμεσα  τοποθετούμενου  και φορτιζόμενου εμφυτεύματος. Προσφέροντας το πλεονέκτημα έναντι άλλων λύσεων της διατήρησης των ιστών και της αισθητικής.